جرثقیل چیست

جرثقیل چیست

جرثقیل چیست

جرثقیل نوعی ماشین که می توان از آنها برای بالا بردن و پایین آوردن مواد و وسایل استفاده کرد و یا آنها را به صورت افقی حرکت داد. جرثقیل عمدتا برای بلند کردن وسایل سنگین و انتقال آنها به مکان های دیگر استفاده می شود. جرثقیل از یک یا چند قسمت تشکیل شده و مزیت استفاده از آن این است که بارهای فراتر از توانایی طبیعی یک انسان را حرکت میدهد. یک جرثقیل عموما مجهز به کشویی، طناب یا زنجیر و شیلنگها می باشد. جرثقیل به طور معمول در صنعت حمل و نقل برای بارگیری و تخلیه بار، در صنعت ساخت و ساز برای حرکت مواد و در صنعت تولید  برای مونتاژ تجهیزات و قطات سنگین به کار گرفته می شوند.

اولین جرثقیل ساخته شده توسط یونانی های باستان اختراع شد و  نیروی لازم آن توسط مردان یا حیوانات بارور مانند الاغ ها تامین می شد. این جرثقیل ها برای ساخت ساختمان های بلند مورد استفاده قرار گرفتند. بعد از آن، جرثقیل های بزرگتر توسعه یافتند، و کمکم شرایط برای جابجایی وزن های سنیگن تر مهیا شد. در قرون وسطی بالا، جرثقیل های بندرگاه برای بارگیری و تخلیه کشتی ها و کمک به ساخت و ساز آنها معرفی شدند؛ نخستین جرثقیل ها از چوب ساخته شده بود، اما بعد از انقلاب صنعتی، از چدن، آهن و فولاد استفاده شد

.

تاریخچه جرثقیل

در طی قرن ها، قدرت مورد نیاز برای انجام کارهای سنگین توسط نیروی فیزیکی انسان یا حیوانات تامین شده بود، هر چند که از آسیاب های آبی و آسیاب های بادی هم برای تامین قدرت استفاده می شد. اولین نیروی “مکانیکی” توسط موتور بخار ارائه شد، اولین جرثقیل بخاری در قرن ۱۸ یا ۱۹ معرفی شد. جرثقیل های مدرن امروزی معمولا از موتورهای احتراق داخلی یا موتورهای الکتریکی و سیستم های هیدرولیکی استفاده می کنند تا ظرفیت های بیشتری را بالاببرند و جابجا کنند.

جرثقیل های امروزه در شکل ها و کاربردهای بسیار متنوعی وجود دارند که هر کدام برای استفاده خاص طراحی شده اند و در اندازه های مختلفی وجود دارند. از کوچکترین جرثقیل ها گرفته که در جابجایی در داخل کارگاه ها استفاده می شود تا بلندترین جرثقیل ها که برای ساخت ساختمان های مرتفع استفاده میشود

نقش فناوری اطلاعات در تضمین موفقیت صنعت حفاری

نقش فناوری اطلاعات در تضمین موفقیت صنعت حفاری

امروزه نفت کالایی راهبردی در جهان است که گذشته از محوریت در امر توسعه، موجب فعال‌تر شدن ظرفیت‌های صنعتی و یا ایجاد ظرفیت‌ها و فرصت‌های شغلی جدید و صنایع نو می‌شود، تولید این ماده هیدروکربوری باارزش مستلزم داشتن تجهیزات و دانش فنی مهندسی مناسب به‌منظور افزایش ضریب بازیافت از مخازن نفتی است. انجام پروژه‌های توسعه‌ای و صیانتی مخازن هیدروکربوری امری بسیار ضروری و بااهمیت است. یکی از شاخص‌های مهم صنعت خدمات حفاری که بر هزینه عملیات حفاری یک چاه تأثیر بسزایی دارد عملیات تکمیل چاه و چاه آزمایی است که استفاده از متدهای جدید و فناوری‌های نو در انجام آن‌ها علاوه به راین که موجبات دستیابی صیانتی به مخازن و جلوگیری از هدر رفتن انرژی و سرمایه می‌شود سبب کاهش زمان دسترسی به تولید چاه می‌شود و به طبع آن موجبات استفاده بهتر از منافع اقتصادی آن را فراهم می‌کند. این مهم در تولید از مخازن مشترک اهمیت دوچندان پیدا می‌کند. اگر در قراردادهای جدید نفتی با شرکت‌های بزرگ بین‌المللی علاوه بر سرمایه‌گذاری، انتقال فناوری‌‌های نو و آموزش نیروی انسانی هدف‌گذاری شود شاید ما شاهد تحولی در صنعت حفاری در سال‌‌های آینده باشیم چراکه بازدهی صنعت حفاری در کشور ما به‌مراتب کمتر از کشور امریکا و حتی کشورهای منطقه است. در کنار این‌ها وجود مدیریتی یکپارچه و خبره قادر خواهند بود میزان بهره‌وری را در این صنعت افزایش دهد. به‌طور خلاصه می‌توان گفت افزایش سرمایه‌گذاری، انتقال فناوری‌‌‌های نو، آموزش نیروی انسانی در کنار اعتماد به شرکت‌‌‌های ایرانی و متخصصان داخلی از مهم‌ترین نیازمندی‌های صنعت حفاری و نفت است.

ازآنجایی‌که در تأمین مالی و بهره‌مندی از دانش روز به‌ویژه در بخش نفت مشکلاتی وجود دارد و با توجه به علاقه و نیاز شرکت‌های خارجی و شبکه بانکی خارجی برای کار و سرمایه‌گذاری در ایران، وجود برخی از موانع، مانع حضور جدی شرکت‌‌‌ها و بانک‌‌‌های بزرگ در ایران می‌شود. با اشاره به تصمیم اخیر اوپک برای افزایش صادرات نفت ایران به سطح قبل از تحریم‌‌‌ها، این تصمیم اوپک باعث می‌شود که در سال آینده بیش از ۱۰ میلیارد دلار به درآمدهای نفتی ایران افزوده شود.

نقش فناوری اطلاعات در تضمین موفقیت صنعت حفاری

نقش فناوری اطلاعات در تضمین موفقیت صنعت حفاری

اکنون فرصت بسیار مناسبی برای صنعت نفت ایران به وجود آمده تا با اخذ تصمیمات درست و طراحی دوباره یک بازی برد – برد برای همه ذینفعان، زمینه ورود سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی و از همه مهم‌تر ورود فنّاوری و دانش روز را که مهم‌ترین نیازمندی‌‌‌های صنعت نفت برای سالیان آینده است را فراهم آوریم.

با توجه به شرایط جدید اقتصادی در بخش نفت که در سطوح مختلف سازمانی ملی و بین‌المللی ظاهرشده است، تجدیدنظر در کاربرد راهبردی فناوری اطلاعات را ضروری می‌سازد. ازنقطه‌نظر سازمانی، انتقادهای بسیاری در زمینه فعالیت صنعت نفت و نیز راه‌حل‌هایی برای بهبود آن عنوان‌شده است که می‌تواند تغییرات بنیادی در ساختار این صنعت ایجاد کند. احتمال انجام این تحولات از سوی بسیاری از کارشناسان قابل پیش‌بینی است. فناوری اطلاعات، به‌عنوان یک ابزار راهبردی، کمک مؤثری است برای سازمان‌‌‌ها که بتوانند چنین تحولاتی را تحت کنترل خود درآورند.

در سطح ملی صنایع نفتی کشورهای مختلف پیوسته در حال گذار از مراحل مختلف توسعه هستند که این امر نشان‌دهنده بازتاب اقتصادی آن‌ها است. در سطح جهانی نیز، با بین‌المللی شدن صنعت نفت، شرایط اقتصادی دستخوش تحولات زیربنایی شده است و ازاین‌رو، استفاده از فناوری اطلاعات امری اجتناب‌ناپذیر است. شرایط اقتصادی صنعت نفت در بعد بین‌المللی شدیداً در حال تحول است و همین امر، وضعیت مناسبی برای استفاده بالقوه از فناوری اطلاعات فراهم می‌کند. وقوع بسیاری از تحولات با استفاده از فناوری اطلاعات قابل پیش‌بینی است. در فرصت‌‌‌های تجاری و بازارهای تازه‌ای که از این طریق ایجاد خواهد شد، فناوری می‌تواند نقش مهمی در تضمین موفقیت ایفا کند. بر این اساس به نظر می‌رسد که صنعت نفت آماده ورود به عصر استفاده از فناوری اطلاعات است که ما نیز می‌بایست به آن توجه کنیم.

سیم بکسل Gustav Wolf برای ساختمان های بلند جدید Z15 در پکن

سیم بکسل Gustav Wolf برای ساختمان های بلند جدید Z15 در پکن

بلندترین ساختمان در کلان شهر بزرگ پکن اکنون در حال ساخت است. ۵۲۸ Z15 متر ارتفاع داشته و دارای ۱۰۸ طبقه است. آسانسورها با استفاده از سیم بکسل گوستاوولف منتقل می شوند. شکل غیر معمول آسمان خراش از کشتی شراب باستانی چین “Zun” الهام گرفته شده است.

سیم بکسل Gustav Wolf برای ساختمان های بلند جدید Z15 در پکن

سیم بکسل Gustav Wolf برای ساختمان های بلند جدید Z15 در پکن

این ساختمان چند منظوره، که در حال توسعه در بخش بازرگانی منطقه پکن است، که به عنوان بلندترین ساختمان جایگزین برج چین می شود. این شامل هفت طبقه زیرزمینی و یک برج بزرگ است که در مجموع ۳۵۰،۰۰۰ متر مربع از فضای اداری، یک باشگاه خصوصی و یک عرصه دیدنی است.

شکل عمودی انحنای برج، احساس بسیار مدرن و ظریف دارد؛ حداکثر استفاده از فضای کف در طبقه های بالای ساختمان مشاهده می شود و شکل بخش پایین برج، ثبات استاتیک را تضمین می کند.

یک فریم فولادی کاملا مجهز، یک هسته بتونی و ظرفیت جانبی بالابر، آسمانخراش را که در منطقه زلزله خیز بسیار قوی ساخته شده است که در سال ۲۰۱۸ تکمیل می شود، تضمین می کند. قراردادهایی که هر کدام شامل ۷۰۰ ۶×۱متر ۱۶ میلی متری طناب F10، ۴۰۰ ۶×۱متر ۱۶ میلی متر طناب F7 متعادل و ۱٫۰۰۰×۱متر ۹٫۵ میلی متر طناب فرمان F10 طناب های F10 در Gütersloh تولید می شوند.

وحشتناکترین و بلندترین آسانسور جهان

وحشتناکترین و بلندترین آسانسور جهان

وحشتناکترین و بلندترین آسانسور جهان

وحشتناکترین و بلندترین آسانسور جهان

این تصاویر زیبا و عجیب متعلق به یک فیلم علمی، تخیلی نیست، بلکه از آسانسور بِیلانگ واقع در مقابل صخره ای در منطقه وُولینگیوآن شانگهای چین است و در حالکیکه توسط مناظر بسیار زیبایی احاطه شده اما یکی از هولناک ترین ارتفاعات و چشم اندازها را ارائه می دهد.
آسانسور بِیلانگ واقع در مقابل صخره ای در منطقه وُولینگیوآن شانگهای چین است. نام این مکان، آسانسور صد اژدها نیز ترجمه شده است. آسانسور بِیلانگ دقیقاً از سه آسانسور مجزا تشکیل شده است و زمان بالا رفتن از آن تنها یک دقیقه به طول می انجامد.
شاید فکر می کنید برای ساخت این سازه زمان زیادی نیاز است اما برای ساخت این آسانسور تنها حدود ۳ سال زمان صرف شد؛ ساخت این آسانسور از ۱۹۹۹ آغاز و در سال ۲۰۰۲ به پایان رسید. هدف مسئولین و مالکان آسانسور بِیلانگ، ساختن بلندترین آسانسور در فضای روباز بوده، که در نهایت این سازه به عنوان بلندترین آسانسور جهان مورد تایید رسمی گینس نیز قرار گرفت و هزینه ای که برای این پروژه صرف شد ۱۷ میلیون دلار می باشد.

گفتنی است؛ این آسانسور با ارتفاع ۳۳۰ متر، از برج ایفل با ارتفاع ۳۰۰ متر بلندتر است.

 

تاریخچه سیم بکسل آسانسور در ایران

تاريخچه صنعت آسانسور در ايران

تاریخچه سیم بکسل آسانسور در ایران

تاریخچه سیم بکسل آسانسور در ایران

صنعت آسانسور جهان از زمانی که با نيروی برق کار می کند قدمتی يکصد و پنجاه ساله دارد، هر چند عمر بالابرها در جهان به بيش از ده هزار سال می رسد و اولين چرخ چاه خود از اولين بالابرها بوده است. مهمترين شرکت های توليد آسانسور در جهان اوتيس و شيندلر با قدمتی حدود يکصدو پنجاه سال می باشند.
اما صنعت آسانسور ايران قدمتی هشتاد ساله دارد. البته اگر گفته های بدون مدرک در مورد نصب آسانسور در کاخ گلستان توسط ناصر الدين شاه را ناديده بگيريم، اولين آسانسورها که آن هم البته اثری از آنها به جا نيست در پالايشگاه آبادان در دوران حکومت احمد شاه قاجار نصب شده است. اما آنچه مسلم و قابل بررسی است اولين آسانسور ها در ساختمان هايی که در زمان پهلوی اول ساخته شده است نصب شده و در ساختمانهای اطراف ميدان امام خمينی (ميدان سپه سابق) مثل باشگاه افسران ستاد ارتش، کتابخانه ملی آثار آن وجود دارد و بسياری از آنها توسط کارشناسان خارجی و به کمک نسل اول متخصصين صنعت آسانسور ايران نصب و راه اندازی شده است.

نسل اول ساختمانهای بيش از سه طبقه در ايران در دوران پهلوی اول و آپارتمان سازی بصورت امروزی از سال ۱۳۳۵ در دوران پهلوی دوم شروع شده است. بنابراين دوران رشد صنعت آسانسور ايران را زا سال ۱۳۳۵ به بعد بايد نامگذاری کرد.

ابتدا آسانسورها کامل و بسته بندی شده از خارج از کشور به ايران وارد شده است. ليکن بتدريج شرکتهای ايرانی فروش و نصب آسانسور در ايران بوجود می آيند و در سال ۱۳۴۵ اولين کارگاه توليد درب و کابين توسط اوکسن الکسانی با کپی برداری از روی درب و کابينهای شرکت های اروپايی بوجود می آيد.

در سال ۱۳۴۵ در طرح های وزارت مسکن و شهرسازی برای آپارتمان سازی برنامه ريزی شده و ايجاد شهرک های مسکونی در اطراف شهرهای بزرگ برای ساخت اولين کارخانه آسانسورسازی در ايران برنامه ريزی می شود.

در سال ۱۳۵۰ کلنگ ساخت اولين کارخانه آسانسورسازی ايران با نام ايران شيندلر در زمينی به مساحت چهل هزار متر مربع واقع در شهر صنعتی البرز قزوين به زمينی زده می شود و در سال ۱۳۵۳ اين کارخانه با ظرفيت اوليه توليد چهارصد دستگاه آسانسور تحت ليسانس شيندلر سوئيس به بهره برداری می رسد و بطور همزمان جهت پرورش نيروی متخصص در نصب آسانسورهای خود مبادرت به برگزاری دوره های کامل آموزشی تئوری و عملی نصب آسانسور می نمايد که در هر دوره حدود ۲۰ نفر تکنسين موفق به کسب مدرک مهارت نصب می شوند و اين دوره ها از سال ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۷ ادامه داشت و امروز دانش آموختگان آن دوره ها زبده ترين و کارآمدترين افراد در صنعت آسانسور در ايران می باشند و اغراق نمی باشد اگر از شرکت آسانسورسازی ايران شيندلر به عنوان مادر صنعت نوين آسانسور در ايران ياد کرد. همچنين بطور همزمان اولين کارخانه سازنده قطعات آسانسور در ايران با نام تسلا ــ ايران توليد خود را شروع می کند.

در سال ۱۳۵۴ کارخانه آسانسور و پله برقی ايران در ابهر تأسيس و مدتی بعد تحت ليسانس هاوس هان آلمان شروع به توليد می کند. شرکت اوتيس آمريکا نيز اقدام به خريد زمينی در شهر صنعتی ساوه نموده و برنامه ريزی برای تأسيس کارخانه می کند.

همچنين در سال ۱۳۵۵ شرکت توليدی ايران امباربا کارخانه توليد آسانسور خود را در شهر صنعتی رشت تأسيس و توليد آسانسور را تحت ليسانس امباربا اسپانيا آغاز می کند.

در کنار شرکت های توليدی فوق حدود سی شرکت نصب و فروش آسانسور هم در ايران تا سال ۱۳۵۷ دائر می شود که بعضی از اين شرکت ها نمايندگی فروش شرکت های فوق را در تهران و شهرستان ها دريافت می کنند. همچنين چهار يا پنج کارگاه توليد درب و کابين هم ايجاد می شود که شرکت های فروش و نصب آسانسور را ياری می دهند. بدين ترتيب تا قبل از بثمر رسيدن انقلاب و ضعيت صنعت آسانسور ايران بشرح فوق است.

پس از انقلاب:

کار شناسان خارجی از ايران می روند و ايران تحريم اقتصادی می شود و واردات قطع می شود.
۱- شرکت ايران شيندلر که بيشتر سهام آن متعلق به بانکهاست با ملی شدن بانک ها عملاً دولتی می شود و توسط وزارت مسکن و شهرسازی اداره می شود.
۲- شرکت آسانسور و پله برقی ايران که سهام آن خصوصی است با عدم ورود آسانسور از خارج تعطيل می شود.

۳- پروژه اوتيس آمريکا نيمه کاره باقی می ماند. زمين آن در شهر صنعتی ساوه و دفتر فروش آن در تهران مصادره می شود و وزارت بازرگانی عهده دار اداره آن می شود.

۴- شرکت ايران امباربا که با سرمايه گذاری بانک صنعت و معدن و سرمايه گذار خصوصی ايجاد شده با خروج سرمايه گذار خصوصی از ايران توسط بانک صنعت و معدن اداره می شود

شروع جنگ:

پس از انقلاب در سال ۱۳۵۹ جنگ ايران و عراق آغاز می شود و عملاً آپارتمان سازی به جز در موارد ضروری تعطيل می شود، و در نتيجه آسانسور ايران رو به رکود می رود. چون ايران در محاصره اقتصادی واقع شده است قطعات آسانسور مورد نياز در ايران ساخته می شود، بسياری از قطعات که در گذشته ساخت آن قابل بررسی هم نبود در سال های بعد از انقلاب در ايران ساخته می شود.

خاتمه جنگ و دوران بازسازی:

بلافاصله پس از پايان جنگ در سال ۱۳۶۷ صنعت ساختمان در ايران شروع به رشد می کند و بالنتيجه صنعت آسانسور ايران نيز به حرکت در می آيد. ليکن بدون حضور شرکت هايی که قبل از انقلاب در ايران سرمايه گذاری کرده اند، بغير از شرکت ايران شيندلر که هنوز تحت ليسانس شيندلر سوئيس فعال است.
پس ازجنگ تا به امروز شش شرکت توليد کننده آسانسور در ايران که دارای مجوز از وزارت صنايع و معادن هستند فعال بوده اند:
۱- شرکت ايران شيندلر تحت ليسانس شرکت شيندلر سوئيس در شهر صنعتی قزوين ( اين شرکت اکنون به شرکت سرمايه گذاری شاهد تعلق دارد).
۲- شرکت آسانسور و پله برقی گيلان ( ايران امباربا سابق در سال ۱۳۸۰ منحل شده است).

۳- شرکت گستره طوس در مشهد.

۴- شرکت اطلس تک در تهران.

۵- شرکت آسانسورسازی دماوند در تهران و دماوند.

۶- شرکت آسانسور و پله برقی افرند در تهران.

همچنين بيش از يکهزار شرکت نصب و سرويس ( واحد طراحی موتاژ) در سراسر ايران مشغول بکارند که کارشان فروش و مونتاژ و سرويس دهی به آسانسور است.
تعداد يکصدو بيست کارگاه کوچک و بزرگ در سراسر ايران بکار ساخت درب کابين و قطعات آسانسور مشغولند.
تعدادی نمايندگی فروش آسانسورهای وارداتی از جمله اوتيس، تيسن، کونه، گلداستار، فوجی، ام پی و …
چند واحد خدمات فنی مهندسی.
مجموعه صنعت آسانسور و پله برقی ايران را تشکيل می دهند.

 

سیم بکسل آسانسوری

تاریخچه سیم بکسل آسانسوری

سیم بکسل آسانسوری

سیم بکسل آسانسوری

استفاده از ریسمان و طناب برای فعالیت های روزمره انسانها طی قرون و اعصار، قدمتی کهن دارد، شاید به ماقبل تاریخ برسد، زمانی که انسانهای اولیه برای انجام چفت و بست، اتصالات، کشیدن و حمل و بالابردن اجسام (به شیوه بالابر های امروزی) از چیزی شبیه طناب استفاده می کردند.این احتمال وجود دارد که استفاده انسانهای پیشین از چیزی شبیه”طناب” به صورت طبیعی و از فیبر گیاهی، مانند درخت انگور، الیاف درخت خرما و امثالهم بوده، طی اکتشافی که منجر به پیدا شدن فسیلی از یک قطعه شبیه طناب“Probably two- Ply land rope of about 7mm diameter” در یکی ازغارهای“Lascaux” شد، پس از بررسی کارشناسان بر روی فسیل نشان داد که:
“قدمت وجود طناب حدود ۱۵٫۰۰۰ سال قبل از میلاد تخمین زده شود.” مصریان باستان احتمالا” از اولین تمدنهایی بودند که با شیوه های گوناگون موفق به ساخت طناب از پاپیروس، پوسته های درخت خرما، کتان، نی، چرم و پوست و موی حیوانات شدند، در این صورت تولید طناب به حدود ۳٫۵۰۰ الی ۴٫۰۰۰ سال قبل از میلاد باز می گردد. در قرون میانه (بین قرن ۱۳ تا ۱۸) از طناب یا اصطلاحا” “Ropewalks” به جز کارهای روزمره، در معادن و دریانوردی و ساختمان سازی (به شیوه بالابر) استفاده می شد.
لئوناردو دا وینچی طراح و معمار مشهور ایتالیایی Leonardo da Vinchi طراحی دستگاه بافت طناب را تهیه کرد که مانند بسیاری از طرحها و اختراعات وی هرگز ساخته نشد.
در سال ۱۵۸۶ دومینیکو فونتانا (Domenica Fontana) موفق شد با استفاده از طناب های ضخیم و دست ساز ستون سنگی هرمی شکلی که از سنگ گرانیت قرمز تراشیده شده بود و وزن آن بالغ بر ۳۲۷٫۰۰۰ کیلو گرم، با ارتفاعی حدود ۲۵٫۵ متر را با کمک نیروی ۹۰۰ نفر مرد به همراه ۱۵۰ اسب و ۴۷ بالابر دست ساز، در وسط میدان سنت پیترز رم (Rome’s Sainpeter’s Square) مستقر نماید، در آن زمان حرکت دادن و بلند کردن و سر پا نگه داشتن سنگی به این عظمت و سنگینی شاهکاری بی نظیر بوده است.

سنگ ۲۵٫۵ متری که در وسط میدان نصب شده است.
( در مورد این سنگ حکایت می کنند که، این سنگ گرانیت قرمز مربوط به ۱۳ قرن قبل از میلاد حضرت مسیح (ع) می باشد که در فرن اول میلادی به رم انتقال داده یافته.) و نصب آن در میدان سنت پیترز رم در زمان حکومت پاپ Siwtus V انجام شده است..
• چه زمانی طناب های نخی و کنفی تبدیل به سیم بکسل شدند؟
سایت پارس لیفت تمام اهتمام خود را جهت گردآوری اطلاعات بکر و دست اول بکار گرفته و با تحقیقات گسترده و مداوم تلاش نموده تا در این عرصه خدمتی هر چند کوچک به خانواده بزرگ صنعت آسانسور و علاقمندان به این صنعت و تمامی جویندگان اخبار و اطلاعات علمی انجام نماید، مطمئنا” در این مسیر امکان کاستی و لغزش وجود دارد، لذا از کلیه عزیزانی که با بزرگمنشی این کاستی ها را متذکر می شوند، کمال تشکر و سپاس را دارد.
نخستین سیم بکسل تابیده شده توسط “ویلهلم آگوست ژولیوس آلبرت” “Wihelm August Julius Albert” آلمانی اختراع شد. “آلبرت به عنوان مخترع سیم بکسل شناخته می شود.”

وی در ۲۴ ژانویه سال ۱۷۸۷ در هانوفر (Hanover) آلمان متولد شد و در ۴ جولای ۱۸۴۶ در (Clausthal) درگذشت.
در سالهای ۱۸۳۱ تا ۱۸۳۴ که ویلهلم آگوست ژولیوس آلبرت مهندس رشته معدن، مدیریت معدن نقره کارولین (Clausthal Caroline) در کوههای (Harz) را بعهده داشت.
با توجه باینکه در این معدن از زنجیر نقاله و طنابهای الیاف گیاهی با قرقره و بالابر استفاده می کردند، رطوبت معدن و اصطکاک طناب با دیوارهای سنگی و کشش آنها به دلیل از هم گسیختگی آنها باعث شده بود عمر بسیار کوتاهی داشته باشند، آلبرت در این اندیشه بود که برای این مشکل چاره اندیشی نماید، و لذا در سالهای ۱۸۳۲ الی ۱۸۳۳ با استفاده از تکنیک کهن ریسندگی، به صورت دستی رشته های مفتول فلزی را به صورت سه تایی به هم تابید تا یک رشته شود، سپس سه و یا چهار عدد از این رشته ها را با استفاده از یک رشته سیم به صورت هسته مرکزی به دور آن تابید
ساخت ترکیبی سیم بکسل با الیاف طبیعی مانند: Manila, sisal, Henequen
(الیافی که برای گونی بافی بکار می رفت یا کنف) باعث نرم و انعطاف پذیر شدن سیم بکسل شده و تا حدود زیادی از خستگی و شکستگی لایه های سیم بکسل جلوگیری می کرد. این مورد یکی از ویژگی ها و خلاقیت های فوق العاده جان آگوست روبلینگ می باشد. این طناب فلزی گرچه بسیار سفت و سخت و نسبتا” حجیم بود، اما دارای مقاومت و دوام بالایی بود.
تولید سیم مفتول در آن دوران بسیار سخت و مشقت بار بود، زیرا باید یک توده آهنی را پس از حرارت آنقدر با استفاده از چکش و سندان، ضربه زده و می چرخاندند تا این توده به مرور تبدیل به میله و سپس مفتول ضخیم و با تکرار چکش کاری آن را باریک و باریکتر کنند.
سپس قطعات مفتولی را به هم جوش داده تا به رشته سیم بلندی تبدیل گردد.
برای اولین بار سیم بکسل دست ساز ویلهلم آگوست ژولیوس آلبرت( برای بالابر) به طول ۳۸۴ متر در جولای سال ۱۸۳۴ برای استفاده در معدن نقره کارولین (Clausthal Caroline) واقع در کوههای (Harz) استفاده شد.
سیم بکسل بالابری که از آن استفاده می شد، دارای قطری به ضخامت حدود ۱۷ میلیمتر بود که از سه رشته سیم فولادی بافته شده که دارای فطری حدود ۳٫۵ میلیمتر بود و این سه رشته با تابیدن بر دور هسته مرکزی سیم بکسل اصلی را تشکیل داده بود.
در آن سالها سیم بکسلی که آلبرت اختراع کرد بقدری مشهور شد که تا مدتها بعد از اختراع آن، به آن “سیم بکسل آلبرت” “Albert Ropes” می گفتند.

رابرت استرلینگ نووال مخترع دستگاه سیم بکسل تاب

در همین ایام یک آلمانی دیگر به نام “آندرو اسمیت” “Andrew Smith” با استفاده با اعمال روش های گوناگون بر روی سیم بکسل “آلبرت” و با تکنیک Ropewalk سعی کرد زمختی و سفتی آنرا تا حدودی کاهش داده و شرایط استفاده از آنرا مناسبتر نماید.

یکی از اولین دستگاههای سیم بکسل تاب

در سال ۱۸۳۸ “رابرت استرلینگ نووال” انگلیسی (متولد ۲۷ ماه می سال ۱۸۱۲ در داندی اسکاتلند) “Robert Stirling Newall” که در رشته معدن مشغول تحصیل بود، طی بازدیدی از معدن نقره، از نزدیک با “آلبرت” و سیم بکسل بالابر اختراعی وی آشنا شد.
وی با الگوبرداری از شیوه سیم پیچی “آلبرت” در تهیه سیم بکسل، سعی کرد با استفاده از یک سری قرقره و چرخ دنده که به صورت انبوه در هم آمیخته شده بود و با چرخاندن کلی آنها رشته های سیم از قرقره ها باز و در نقطه کانونی با برخورد به هم ترکیب شده و طی چرخش مداوم تنیده شده و به نقطه مقابل رسیده و در آنجا بوسیله سیستمی جمع و جورتر رشته سیم ها یکپارچه شده از دستگاه خارج می شدند. نهایتا”در سال ۱۸۴۰ با تکمیل و طراحی “دستگاه تولید سیم بکسل”، موفق شد تنیدن سیم بکسل را به صورت خودکار انجام دهد.

سیم بکسل

سیم بکسل

سیم بکسل ، طنابی فولادی است که معمولا از طریق تاباندن تعدادی رشته سیم فلزی به دور یک هسته مفتولی شکل از جنس فولاد ساخته می شود. قطر سیم های بکسل معمولا از آنچه با آن برچسب زده شده اند بیشتر است (هرگز کمتر از آن نیست). هسته مرکزی سیم بکسل ها قسمت اصلی آن بوده و تعیین کننده خواص خمشی آنهاست و میزان نیرویی که می توانند تحمل کنند را نیز مشخص می کند. مغزی سیم بکسل میتواند از جنس پنبه ، کنف ، فولاد و یا پروپیلن باشد که با توجه به سایز و نوع کاربرد آن و ضریب ایمنی آن ، میتوان از مغزی های متفاوت استفاده نمود .
سیم بکسل

سیم بکسل

سیم بکسل در تمامی صنایع کوچک و بزرگ کاربرد دارد چرا که هر جا صحبت از جابجایی کالا ویا لیفتینگ باشد ، سیم بکسل در آن نقش اساسی خواهد داشت . ولی بطور کلی سیم بکسل ، در کارخانجات و کارگاههای کوچک و بزرگ ، شرکتهای حفاری ، بنادروکشتیرانی ، شیلات و ماهیگیری ،کشتی سازی ، صنایع نفت و گاز و پتروشیمی ، معادن ، حمل و نقل وصنایع ریلی , صنایع خودرو ، صنعت برق و سدسازی ، شرکتهای آسانسوری ، شرکتهای ساختمانی و دیگر صنایع کاربرد دارد .
در هر حال عنوان طناب فولادی (سیم بکسل( هم در مورد طنابهای فولادی قدرتمندی بکار می رود که در معادن مورد استفاده است و هم در مورد طنابهای فولادی ظریفی که در ترمز دوچرخه ها مصرف می شود. این عنوان هم در مورد طنابهای ثابتی که پل های معلق را با نیروی فوق العاده نگهداری می کند و هم درباره طنابهای مورد استفاده در آسانسور و جرثقیل ها که همیشه در حال حرکت هستند بکار می رود. بنابراین طنابهای فولادی می توانند انوع مختـلف و کاربردهای گـوناگون داشته باشند.